του Τάσου Βελαώρα,προέδρου του Σωματείου Παράκτιων Αλιέων Αιγιαλείας, 2ο τεύχος «Δρόμου των Αγροτών», Ιανουάριος- Φεβρουάριος 2006
Η αλιεία χωρίζεται σε τρεις τομείς. Πρώτον είναι η παράκτια αλιεία, δεύτερον η μέση και τρίτον η αλιεία ανοικτής θαλάσσης. Η Ελλάδα-ο λαός της- ασχολείται και με τους τρεις τομείς. Χιλιάδες άτομα ασκούν αυτό το επάγγελμα στη χώρα μας. Η έκταση των θαλασσών της Ελλάδας είναι πενταπλάσια της στερεάς γης μας. Ακόμα η γεωγραφική ιδιομορφία της χώρας της δίνει τεράστιες παράκτιες αποστάσεις και χιλιάδες κατοικημένα και ακατοίκητα νησιά. Είναι η χώρα με τα περισσότερα νησιά στον κόσμο όλο. Ως εκ τούτου λοιπόν ο πρώτος τομέας έρχεται πρώτος σε αριθμό ατόμων και αριθμό σκαφών. Περισσότερα από 250.000 σκάφη και πάνω από 200.000 άτομα, ασχολούνται καθημερινά με το ψάρεμα στη χώρα μας και άλλα τόσα δευτερογενώς (μαραγκοί, πωλητές, μαγαζιά, βιομηχανίες κ.λ.π.). Από τα νούμερα αυτά όλοι πρέπει να κατανοήσουν πόσο σημαντική εργασία είναι το ψάρεμα και τι οικονομικά οφέλη προσφέρει στη χώρα.
Οι παράκτιοι αλιείς δουλεύουν κοντά στις στεριές με δίχτυα και παραγάδια. Διατηρούν σκάφη (βάρκες και καΐκια) από 4 ως 10 περίπου μέτρα και στις περισσότερες περιπτώσεις κρατούν οικογενειακές επιχειρήσεις. Στα οικολογικά αυτά εργαλεία προστίθενται κάποια σκάφη που δουλεύουν για όστρακα ή για σφουγγάρια, κάποια που δουλεύουν με ιχθυοπαγίδες (κιούρτους ή κοφινέλα) και η παραδοσιακή βιντζότρατα, η παλαιά πεζότρατα, που δένει από τη στεριά ένα σχοινί και τραβά μια μικρή τράτα για κάποιους μήνες το χρόνο. Το εργαλείο αυτό είχε απαγορευτεί με οδηγία ή νόμο της Ε.Ε., αλλά με προεδρικό διάταγμα συνεχίζει να εργάζεται. Εμείς, οι παράκτιοι αλιείς, δεν θεωρούμε το εργαλείο αυτό ή αντιοικολογικό στις περιοχές όπου δεν εργάζονται τα γρι-γρι της νυκτός και οι καταστροφικότατες και αντιοικολογικές τράτες, οι βαριές και μεγάλες μηχανότρατες που οργανώνουν το βυθό καταστρέφοντας την υποθαλάσσια χλωρίδα και πανίδα. Οι μηχανότρατες που για να βγάλουν 50 τελάρα ψάρια εμπορεύσιμα πετούν άλλα 50 τελάρα κατεστραμμένο γόνο, δεν θα έπρεπε να δουλεύουν στους κλειστούς κόλπους, όπως για παράδειγμα ο Κορινθιακός και ο Πατραϊκός.
Οι μεγάλες και βαριές μηχανότρατες μαζί με τα γρι-γρι ανήκουν στην μέση αλιεία. Σε όλη τη χώρα δεν ξεπερνούν τα 250 σκάφη και το 80% των εργαζομένων σ’ αυτούς είναι αλλοδαποί, συνήθως Αιγύπτιοι. Οι Έλληνες που εργάζονται στα σκάφη αυτά δεν ξεπερνούν τους 1.000 σε όλη τη χώρα. Οι μηχανότρατες και τα γρι-γρι της νύχτας (αυτά που ανάβουν λάμπες) εργάζονται μόνο στις Δυτικές χώρες. Στην Ανατολή δεν εργάζεται καθόλου η μηχανότρατα, παρά μόνο μικρά γρι-γρι ημέρας ή μικρές πεζότρατες. Αλλά εκτός της χώρας μας που επιμένει παραδόξως και παράλογα, σε όλες τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες η μηχανότρατα έχει (ως άκρως αντιοικολογικό εργαλείο) φοβερούς περιορισμούς.
Μέσα στον Κορινθιακό κόλπο ζουν περισσότερες από χίλιες (1.000) οικογένειες με την παράκτια αλιεία, ενώ οι ντόπιες μηχανότρατες δεν ξεπερνούν τις 10 μαζί με τα γρι-γρι. Εντός του Κορινθιακού κόλπου υπάρχουν (13) επαγγελματικά σωματεία της παράκτιας αλιείας με τα καϊκια τους και τους ψαράδες τους, ενώ στον χώρο της μέσης αλιείας δεν είναι κανένα. Στον Πατραϊκό κόλπο πρέπει να είναι άλλα (10) τουλάχιστον επαγγελματικά σωματεία. Προς ενημέρωση σας λέω ότι στην περιοχή της Κορίνθου έχει απαγορευτεί τελείως η χρήση της μηχανότρατας από τη Νομαρχία, εδώ και πολλά χρόνια.
Ο μύθος ότι η μηχανότρατα δίνει πολύ και φτηνό ψάρι στο λαό δεν ισχύει, καθόσον αυτό «περνάει» στην αγορά μέσω των μεσαζόντων με τις γνωστές υπερτιμήσεις. Δίνει μόνο πολλά λεφτά σε λίγους, στερώντας το μεροκάματο του παράκτιου αλιέα και καταστρέφοντας τη φύση με την υπεραλίευση. Τα ψάρια που βγάζει μια μηχανότρατα σε μια και μόνο μέρα, ένα παράκτιο καϊκι χρειάζεται ένα ολόκληρο μήνα, ενώ ο γόνος που «πετάει», αντιστοιχεί σε αλιεύματα δύο μηνών. Μέσα στον Κορινθιακό και Πατραϊκό κόλπο δεν εργάζονται περισσότερες από (20) μηχανότρατες και οι μισές από μισές από αυτές είναι από άλλα μέρη. Ψαρεύουν όμως τόσα ψάρια που θα έδιναν εργασία και αξιοπρεπή διαβίωση σε (1000) ακόμα οικογένειες.
Στις αντίστοιχες χώρες της ευρωπαϊκής Ένωσης, για παράδειγμα στην Αγγλία, τα σκάφη δεν ξεπερνούν τα δέκα (10) μέτρα, οι πόρτες απαγορεύεται να είναι μεγαλύτερες από (1) τετραγωνικό μέτρο και ο σάκος όχι πάνω από (30) μέτρα μήκος. Δουλεύουν υποχρεωτικά 3 μίλια από την ακτή και έχουν δορυφορικό σύστημα ελέγχου, ώστε να παρακολουθούνται από τα Λιμεναρχεία και να μην παρανομούν.
Στην Ελλάδα παρά τον Ευρωπαϊκό νόμο 1626/93, που αναφέρεται στα προηγούμενα σχετικά με τη λειτουργία της μηχανότρατας, δουλεύει ανεξέλεγκτα νύκτα και μέρα, αρκεί το βάθος της θάλασσας να είναι πάνω από (50) μέτρα ή (1) μίλι από τη στεριά.
Μετά από τα παραπάνω είναι φανερό πόσο καταστροφική είναι η μηχανότρατα για τους κλειστούς κόλπους, αφού καθημερινά τους μήνες που εργάζεται, καταστρέφει τα αλιευτικά αποθέματα, σταματά την αναπαραγωγή και κάνει φτωχότερους τους παραδοσιακούς ψαράδες.
Η Ομοσπονδία παράκτιων αλιέων με την επωνυμία «Πατραϊκός-Κορινθιακός», ζητά την άμεση απομάκρυνση της μηχανότρατας από τους κόλπους αυτούς, για να σωθεί η αλιεία και να δημιουργηθούν και άλλες θέσεις εργασίας. Για να επιβιώσουν οι χίλιες οικογένειες και να ζήσουν και άλλες. Για την οικολογία και την παράδοση.
Σχολιάστε